Wednesday, May 1, 2013

Βιβλιοθεραπεία



Που λες μύρισε άνοιξη. Με 35 βαθμούς το λες και καλοκαίρι. Τουτέστιν, από τις 1:30 το μεσημεράκι κατεβαίνει σιγά σιγά το ρολό του σαλονιού και περιμένω πώς και ως να πέσει για την σιέστα της η μικρή. Και μόλις γίνει αυτό, παίρνω παραμάσχαλα ένα βιβλίο και πάω στο κρεβάτι μου να διαβάσω με το παράθυρο ανοιχτό και την  κουρτίνα να χορεύει από το αεράκι. Τον τελευταίο μήνα έχω πέσει με τα μούτρα σε γνωστή τριλογία-best-seller που την σνόμπαρα για ανεξήγητο λόγο (ή μάλλον αυτό το γνωστό "αφού εσείς όλοι, εγώ ΟΧΙ") και ήρθε και μου γύρισε μπούμερανγκ η σνομπαρία και κόλλησα , και άρχισα να ρουφάω τόμους των 700 σελίδων, έκαστος, μέσα σε ώρες.
Και εκεί κάπου μεταξύ 2ου και 3ου τόμου κατάλαβα ότι διαβάζω μανιωδώς γιατί το είχα ανάγκη. Όχι τόσο γιατί μου έλειπε το διάβασμα (που μου λείπει αλλά προσπαθώ να αναπληρώνω την έλλειψη το καλοκαίρι) αλλά γιατί ξεχνιέμαι. Ξεχνιέμαι που έρχεται Πάσχα, είναι ήδη Μ. Τετάρτη και εγώ ακόμη δεν ξέρω αν θα πάω στους δικούς μου που είναι 2 μόλις ώρες μακριά (η βενζίνη και τα διόδια κοστίζουν), ξεχνιέμαι που έχω 4 μήνες να πάω κομμωτήριο, ξεχνιέμαι που και φέτος με το ζόρι κατάφερα και πήρα λαμπάδα και δώρο στη βαφτιστήρα, ξεχνιέμαι που δεν μπορώ πλέον να προγραμματίσω ούτε την επόμενη μέρα. Ξεχνιέμαι για να μην παρασυρθώ και ανοίξω την τηλεόραση και φρίξω. 
Πέφτω με τα μούτρα στο βιβλίο, μπαίνω σε έναν άλλο κόσμο έστω για λίγο, και στο διάλειμμα γαργαλάω την κόρη μου και ξεραινόμαστε και οι δυο στα γέλια. Μετά έρχεται, με κοιτάει στα μάτια, μου πιάνει τα μάγουλα, μου δίνει ένα φιλί στο στόμα και τα ξεχνώ όλα στη στιγμή. Μέχρι να πάει για ύπνο και να έρθουν πάλι οι σκέψεις οι γνωστές, τα άγχη, το γαμώτο. Και τότε πιάνω πάλι το βιβλίο…      


7 comments:

4 seasons said...

Αχ πόσο σε καταλαβαίνω... Εχουμε γίνει όλοι σκατά, τα νευρα μας παιζουν, οι τσεπες άδειες.. Πάλι καλά που έχουμε και τα παιδιά μας και μας δινουν χαρά

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι said...

Πως το καταφέρνουν αυτό αυτά τα άτιμα τα βιβλία! Μαγικό! Κι εγώ έχω πολύ καιρό να παρασυρθώ με ένα βιβλίο...διάβασα δυο τρία φέτος αλλά δεν ήταν πολύ καλά! Να φανταστώ ότι εννοείς τις αποχρώσεις του γκρι; Δεν το έχω διαβάσει αλλά έχω ακούσει παθιασμένες φίλες να μιλούν για αυτό,χιχι! Σε φιλώ και ελπίζω σιγά σιγά να αρχίσει πάλι να διαβάζεις για την απόλαυση και όχι για να ξεχαστείς από τα προβλήματα... ή μήπως πάντα αυτό κάνει το βιβλίο και δεν το είχα πάρει χαμπάρι! Callie by Anthomeli

Ιωάννα Σεραφειμίδου said...

τα σημαντικά είναι δωρεάν_ τα φιλιά και οι αγκαλιές και η αγάπη. Πολλές φορές σκέφτομαι πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε τα μαγικά αυτά πλάσματα και δεν παλεύουμε με αυτά που ΔΕΝ έχουμε. Οφθαλμαπάτη είναι _ μη δίνεις σημασία. Θα περάσει. Καλό Πάσχα

Naf said...

καλό Πάσχα σε όλους! Νά είναι που τα περνάω εδώ και 4 χρόνια τώρα και...φοβάμαι μη γίνει μόνιμο το feeling.
@kathycallie όχι δεν είναι οι αποχρώσεις του Γκρί είναι η τριλογία του κου Λάρσον -θεός 'σχωρέστον- και ναι @Ιωαννα Σεραφειμίδου είμαι όντως πολύ τυχερή που εχω τις αγκαλιές και τα φιλιά. Τα συγκεκριμένα. :Ρ

Γωγώ said...

Μια απο τις καλύτερες θεραπείες indeed, έχω περάσει κι εγώ απο αυτό το στάδιο. Τουλάχιστον μου έμεινε ένα επιπλέον ράφι βιβλία για να θυμάμαι και κάτι καλό απο εκείνη την περίοδο. Τα προβλήματα συνεχίζουν, η αγάπη μου για τα βιβλία επίσης, και έτσι τώρα που αυτές οι μεσημεριανές σιέστες γίνονται όλο και πιο βασανιστικές το νιώθω να έρχεται πάλι αυτή η γλυκεία εξάρτηση...:)
Καλό Πάσχα!

Litsa said...

Ναι ναι ακριβώς όπως τα λες! Κι εγώ απ' όλα αυτά προσπαθώ να ξεχαστώ, αλλά δεν έχω πιάσει ακόμα ούτε ένα βιβλίο, δεν μπορώ ούτε καν περιοδικό να ξεφυλλίσω... Φάση είναι, θα περάσει λέω.
Καλή συνέχεια στην τριλογία!

Naf said...

@Litsa Ch έλααα βοηθάει το καλοκαιράκι.Πιάσε ενα βιβλίο!