Let Kids Play

Είχα μια τόσο γεμάτη εβδομάδα, με αποκορύφωμα το ΣΚ, που ακόμα (3 μέρες μετά) προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου (και το σπίτι μου) και να καθίσω να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη. Teacher Tom από κοντά, Ψηφιακές Γειτονιές και 2 ήμερο αστραπή στο χωριό στα καπάκια με Μελίνα άρρωστη και σύζυγο σε ρόλο baby sitter. Σούπερ. Όχι συνήλθα μην αγχώνεστε. 
Για τον Teacher Tom δεν έχω να πω πολλά. Τα λέει καθημερινά στο blog του που αξίζει να διαβάζετε. Μας τα είπε και από κοντά λοιπόν. Τα πράγματα είναι απλά (ή όχι και τόσο;): Keep them safe and let them play. Και θα μάθουν μέσα από το παιχνίδι να κρίνουν, να αμφισβητούν, να σέβονται. Ας προσπαθήσουμε να είμαστε όσο το δυνατόν λιγότερο "δάσκαλοι" τους. Ας γίνουμε παρατηρητές. Και θα μάθουμε και εμείς πολλά. 
Μια μελαγχολία την νιώθεις ακούγοντας όλα αυτά σκεπτόμενη που ζεις και έχοντας εικόνα του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Λες δεν υπάρχει ελπίδα. Κι όμως, τελικά, ΚΑΙ εδώ όλα είναι και στο δικό μας χέρι. Αν πιστεύουμε σε κάτι καλύτερο μπορούμε να ζητάμε να το έχουμε ή να το απαιτούμε. Ξεκινώντας από την προσχολική ηλικία, συζητώντας με τους παιδαγωγούς, προτείνοντας τους λύσεις, υλικό για μελέτη και ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ στην λήψη αποφάσεων στα σχολεία. Ναι εκεί που μας "καλούν" 2 φορές το χρόνο και λέμε 2 μπούρδες και μετά φεύγουμε τσινίζοντας για την χαμένη ώρα από τη ζωή μας. 
Ναι. Θα φανείς η τρελή του χωριού. Ναι  Υπάρχει πιθανότητα να σε "γράψουν πανηγυρικά . Όμως οι εποχές αλλάζουν. Το βλέπεις και εσύ. Πριν 2 χρόνια δεν ξέραμε ότι υπάρχουν τέτοιου είδους σχολεία στον κόσμο και φέτος γέμισε ένα αμφιθέατρο με γονείς, δασκάλους και φοιτητές παιδαγωγικής που λαχταρούσαν να μάθουν λεπτομέρειες για το πώς θα το "λειτουργήσουμε" όλο αυτό εδώ. Ίσως λοιπόν του χρόνου να μην είσαι μόνη σου σε αυτήν την προσπάθεια.