Wake up, smell the (xmas) Coffee

Το σπίτι στολισμένο. Αναμμένο τζάκι. Πίνω άλλη μια γουλιά από το κρασί μου. Η Μελίνα κολλάει μανιωδώς αυτοκόλλητα στο άλμπουμ της. Προπαραμονή Χριστουγέννων 2013 και φέτος τα Χριστούγεννα, ενας απολογισμός έρχεται ως ανάγκη λίγες μέρες πρίν μας αφήσει και αυτός ο χρόνος για έναν άλλο φορτωμένο με καινούργιες ευχές και προσδοκίες.  Τι έμαθα φέτος τα Χριστούγεννα:

- Μπορώ να ζήσω ΚΑΙ χωρίς κομμωτήριο! Oh yes κλείνω ένα χρόνο άνευ. Χωρίς να έχω περάσει καν απ’εξω. Τα μαλλιά μου δεν ξέρω αν το έχουν πάρει και πολύ καλά αλλα δεν έχουν και άλλη επιλογή είναι η αλήθεια. Όχι δεν είναι η επιλογή μου το μακρύ καρέ αλλα μου πάει οπότε μην το σκαλίζεις πάμε παρακάτω.

- Εννοείται μπορώ χωρίς Christmas shopping, Christmas menu, dinner, lunch και ακατάπαυστο καταναλωτικό όργιο (που ακόμη και τώρα υπάρχει αλλα είναι αρκετά μειωμένο) λόγω εορτών. Προσπαθώ με νύχια και με δόντια να κρατήσω μια μικρή οικογενειακή μας παράδοση να τρώμε μεταξύ μας ένα ωραίο Χριστουγεννιάτικο γεύμα την παραμονή δίπλα στο τζάκι, πέρυσι το καταφέραμε για άλλη μια χρονιά με ένα υπέροχο χοιρινό που φτιάχνω. Φέτος –τι χοιρινό και μαλακίες μεταξύ μας πας καλά- θα δημιουργήσω με κάτι πιο απλό καμουφλαρισμένο με γιορτινό περιτύλιγμα.

- Τα παιδιά δεν γίνεται να μην πάρουν δώρα. Δηλαδή γίνεται. Ότι γίνεται, γίνεται αλλα δόξα τον ύψιστο όσο μπορώ, δεν έχω φτάσει εκεί ακόμη. Οπότε, αγχώνεσαι λιγάκι παραπάνω, μπαίνεις για λίγη ωρίτσα παραπάνω στα παπούτσια τους και φαντάζεσαι τι στο καλό μπορείς να τους χαρίσεις  που να μην κοστίζει μια περιουσία.

-Μπορείς να ζεσταίνεσαι μόνο με τζάκι. Ναι σόρυ για την αιθαλομίχλη guys αλλα δεν παίζει κάτι άλλο. Παίζει και μια σόμπα αντιστάσεων για εμέρτζενσι. Ξέρεις, για να μπαινοβγαίνει σε δωμάτια.

-Μπορείς να κάνεις «ξεκαθάρισμα» φίλων και γνωστών. Μέχρι πρίν λίγο καιρό πίστευα ότι δεν χρειαζόταν και ότι είμαι με όλους οκ και πόσο τυχερή και έτσι. Και μετά κάποιοι δεν άντεξαν που δεν τους έπαιρνα τηλέφωνο για καφέ, που δεν πήγα στο γάμο τους ή δεν είχα κάτι νέο να τους πώ –γιατί όχι και αυτό- και χωρίς  ετσι να ρωτήσουν “γιατί άραγε;” Άρχισαν να απομακρύνονται/χάνονται. Συνεχίζω να είμαι τυχερή γιατι οι φίλοι μου είναι όλοι εδώ. Αυτοί που ακούν το προβλημά σου, ξέρουν πώς να σου φτιάξουν το κέφι, σου λένε την αποψή τους, πονάνε με τον πόνο σου και δεν περιμένουν να τους πάρεις τηλέφωνο εσύ. Εν ολίγοις αυτοί που μετράνε, όχι οι «διακοσμητικοί».Κατα τα άλλα αγάπη μόνο.

-Μπορώ να παρατηρώ ώρες (καλά όχι και τόσες πολλές γιατι πραγματικά δεν παλεύεται) στα social media με πόσο απίστευτη ευκολία κρίνει η κάθε Σούλα ή ο κάθε Λάκης το «ποιόν» του καθενός. Διανύουμε τον 4^ο χρόνο της κρίσης. Έχει μπεί στα κοκκαλά μας πια. 1.345.387 άνεργοι και χάσαμε το μέτρημα και εσύ πετάγεσαι με την πρώτη ευκαιρία και μιλάς για το ποιος δικαιούται τον οίκτο σου και ποιος όχι. Κοιτάξτε γύρω σας. Ο γείτονας κρυώνει, παρακάτω μια οικογένεια έχει να βγεί έξω μήνες. Όσοι θα βοηθήσουν, θα βοηθήσουν. Χωρίς να το φωνάξουν. Χωρίς να το πολυσκεφτούν. Και είναι πολλοί. ϊσως αυτό να μας σώσει. Η αλληλεγγύη. Μακάρι να έφτανε σε όλους αυτή η αλληλεγγύη. Μακάρι.

-Δεν έχω καμία ευχή για το 2014. Ναι φέτος ανακάλυψα ότι τις έχω «κάψει» όλες. Εντάξει εντάξει. Αστειεύομαι. Θέλω υγεία πάνω από όλα. Γιατι έτσι όπως πάμε μη και σου τύχει τίποτα (γαμώτονΑδωνιςμεσα).

-Στα «δύσκολα» όλα φαντάζουν πιο μικρά. Τόσο αστεία.

Το σπίτι στολισμένο με στολίδια αγορασμένα 6 χρόνια πρίν, αγαπημένα όμως, τα πρώτα που στολίσαμε το νέο μας σπίτι. Αναμμένο τζάκι με ξύλα που φέρνει ο παππούς από το χωριό (ευκαιρία να δούν και τη μικρή). Πίνω άλλη μια γουλιά από το κρασί μου, δώρο φίλου μας στη γιορτή του Σ. Η Μελίνα κολλάει μανιωδώς αυτοκόλλητα στο άλμπουμ που της πήρε η νονά της πρίν λίγες ώρες. Προπαραμονή Χριστουγέννων 2013.  Πρώτη φορά ανυπομονώ τόσο πολύ για τα Χριστούγεννα. Ανυπομονώ να δημιουργήσω αναμνήσεις στην 4χρονη κόρη μου. Αναμνήσεις που θα περιέχουν εμάς, το σπίτι μας, τους αγαπημένους μας, φίλους μας και πολλή πολλή αγάπη.